دیـده آن گـاه که با اشـک مـلاقـات کـنـد           رزق گـریـه طلب از مادر سـادات کـند

گریه هرکس نکند معرفتش کامل نیست           گرچه صد مرحله تحصیل اشارات کـند

روز محـشر که همه؛ دیـدۀ گریان دارند           نـوکـر فــاطـمـه آن روز مـبـاهـات کـنـد

می زنـد از قـفـس عـالـم خـاکـی بیـرون           هر که با سیـنه زنی سیـر سمـاوات کند

یا عـلـی گـفـتـم و با مـنـکـر زهرا گفتم:           بـرود تــوبـه کـنـد تـرک عـبـادات کـنـد

این چه سری است که در بضعة منّی جاری است           که جهان حیرت از این کشف و کرامات کند

وصف نور تو نه در حد زبان بشر است           که خـدای تو فـقـط قـدر تو اثـبـات کـنـد

آه و افسوس که این قوم نشد بعد رسول           حرمت اشک تو را خوب مـراعات کند

زخـم پهلوی تو با قلب عـلی کاری کرد           سالها گریه بر این عـمق جـراحـات کند

آنکه سیـلی به تو زد هـیـزم دوزخ باشد           همه شب تا به سحـر گرچه مناجات کند